Το μέγα μυστήριο του Μέρκισον

Το μέγα μυστήριο του Μέρκισον
To προαιώνιο ερώτημα «πώς γεννήθηκε η ζωή στη Γη;» επαναφέρει στο προσκήνιο μια νέα βρετανική έρευνα για τον περίφημο μετεωρίτη Μέρκισον, ένα κομμάτι βράχου που έπεσε από το Διάστημα στην Αυστραλία το 1969. Οι καθηγητές Τζάιτα Μάρτινς και Μαρκ Σέφτον, του Αυτοκρατορικού Κολεγίου του Λονδίνου, που πραγματοποίησαν τις πιο πρόσφατες αναλύσεις στη σύνθεσή του, προς μεγάλη τους έκπληξη διαπίστωσαν ότι περιέχει δύο περίπλοκες οργανικές χημικές ουσίες, οι οποίες αποτελούν το βασικό δομικό λίθο κάθε μορφής ζωής - την ουρακίλη και την ξανθίνη.Αυτές οι δύο ουσίες αποτελούν πρώιμες μορφές των νουκλεοβάσεων, που είναι τα μόρια τα οποία μεταδίδουν όλες τις γενετικές πληροφορίες του DNA και του RNA από γενιά σε γενιά. Η μεν ουρακίλη είναι μία από τις βάσεις του RNA, από την οποία πιστεύεται ότι προήλθαν όλες οι μορφές ζωής στη Γη, η δε ξανθίνη εμπλέκεται στις χημικές διεργασίες των νουκλεϊκών οξέων.Παλαιότερες αναλύσεις του μετεωρίτη Μέρκισον είχαν δείξει ότι περιέχει φωσφορικά άλατα και σάκχαρα. Ωστόσο, η αποκάλυψη της ύπαρξης των νουκλεοβάσεων έρχεται να ενισχύσει τη θεωρία ότι κάθε μορφή ζωής στη Γη γεννήθηκε από οργανικές ουσίες που προήλθαν από το Διάστημα πριν από 3,6 δισ. έτη. Η προέλευση της ζωής αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστήρια της επιστήμης και κατά καιρούς έχουν εκφραστεί διάφορες θεωρίες. Τα πρώτα σημάδια απολιθωμένης ζωής χρονολογούνται πριν από 3,5 δισ. χρόνια και είναι γνωστό ότι η Γη δέχτηκε ένα βομβαρδισμό μετεωριτών πριν από 3,8-4,5 δισ. χρόνια.Τα τελευταία 40 χρόνια κερδίζει διαρκώς έδαφος η θεωρία ότι αυτοί οι μετεωρίτες -κομμάτια μεγάλων αστεροειδών από την εποχή του σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος- έφεραν στον πλανήτη μας τα οργανικά μόρια, που συνέβαλαν στην ανάπτυξη των πρώτων μορφών ζωής. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Planetary Science Letters, ενισχύει αυτήν την άποψη και για έναν ακόμη λόγο. Εντόπισε το εξαιρετικά σπάνιο ισότοπο άνθρακα-13 στις νουκλεοβάσεις, γεγονός που επιβεβαιώνει την εξωγήινη προέλευσή τους

Πηγή: e-tipos.com

popcorn 2

popcorn 1

Καπετάν Ζαχαριάς ο Μπαρμπιτσιώτης

Ο Ζαχαριάς ο Μπαρμπιτσιώτης φημισμένος κλέφτης και αρματολός από τους πρόδρομους ήρωες του αγώνα του 21.
Γεννήθηκε στη Μπαρμπίτσα του Πάρνωνα, το 1789. και πέθανε στα Τσέρια της Μάνης το 1805.
Βγήκε στο αρματολίκι από παιδί για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του και του αδελφού του. Σε ηλικία 18 ετών συγκρότησε δική του ομάδα κλεφτών. Λόγω των κατωρθωμάτων του, η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται από νωρίς , για να καθιερωθεί κυρίως μετά τη μάχη του Σάλεσι (1781). Η δράση του ήταν τόσο αποτελασματική, όπως και ο φόβος που προξενούσε στον κατακτητή, που οι Τούρκοι αναγκάστηκαν στη συνέχεια να συνθηκολογήσουν μαζί του.
Στο σώμα του ο καπετάν-Ζαχαριάς στρατολόγησε και συνένωσε σημαντικές φυσιογνωμίες του μετέπειτα επαναστατικού αγώνα, όπως τον Θ. Κολοκοτρώνη -που υπήρξε και υπαρχηγός του - τον Αναγνωσταρά, τον Νικηταρά, τον Πετμεζά και άλλους.
Είχε σαν ορμητήριο τον πύργο του στο χωριό Σκουφομύτη, απ' όπου οργάνωνε συχνές επιδρομές εναντίον των Τούρκων αλλά και Ελλήνων συνεργατών τους. Αργότερα διορίστηκε από τους Τούρκους «μπασμπόγος και ζαμπίτης» όλης της Πελοποννήσου, δηλαδή αστυνομικός επόπτης. Μέσα από το νέο του αυτό αξίωμα ο Ζαχαριάς ενίσχυε όσο μπορούσε τους αρματολούς του Μοριά.. Σε όλη τη διαδρομή του στην κλεφτουριά προσπάθησε να ενώσει τους αρματολούς όλης της Ελλάδας εναντίον των Τούρκων. Για ένα διάστημα μάλιστα υπήρξε αρχηγός της ομοσπονδίας των αρματολών της Πελοποννήσου. Ενίσχυσε το κίνημα του Λάμπρου Κατσώνη και συνεργάσθηκε μαζί με τον αρχηγό των κλεφτών της Ρούμελης Ανδρέα Ανδρίτσο, πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Η φυσιογνωμία και τα κατορθώματα του Ζαχαριά έμελλαν να περάσουν στην χώρο του θρύλου, καθώς και στο δημοτικό τραγούδι.
Μετά από μιά ζωή ασυμβίβαστη και γεμάτη ένδοξη δράση, ο Ζαχαριάς είχε άδοξο τέλος αφού δολοφονήθηκε στις 20 Ιουλίου 1805, στα Τσέρια της μέσα Μάνης στο πύργο του κουμπάρου του Κουκέα, ύστερα από "μπαμπεσιά".

Η ΣΚΟΥΡΑ

Η Σκούρα είναι κτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Ευρώτα , στα Ν. Α. της Σπάρτης και απέχει 11 χιλιόμετρα από αυτήν. Εικάζεται ότι το όνομα της προήλθε από κάποιον Βυζαντινό προύχοντα, με το όνομα Σκούρας. Έτσι το πιο πιθανόν είναι αρχικά να ονομαζόταν περιοχή του Σκούρα και με την πάροδο των ετών το χωριό ονομάστηκε Σκούρα .Το 1821 με την απομάκρυνση των Τούρκων από την περιοχή της Σκούρας, οι κάτοικοι της Μπαρμπίτσας με την καθοδήγηση του καπετάνιου Πέτρου Μπαρμπιτσιώτη εγκαταστάθηκαν στη Σκούρα αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψαν την Μπαρμπίτσα. Έτσι το χειμώνα έμεναν στη Σκούρα και το καλοκαίρι στη Μπαρμπίτσα

genethlia 2008