Καπετάν Ζαχαριάς ο Μπαρμπιτσιώτης

Ο Ζαχαριάς ο Μπαρμπιτσιώτης φημισμένος κλέφτης και αρματολός από τους πρόδρομους ήρωες του αγώνα του 21.
Γεννήθηκε στη Μπαρμπίτσα του Πάρνωνα, το 1789. και πέθανε στα Τσέρια της Μάνης το 1805.
Βγήκε στο αρματολίκι από παιδί για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του και του αδελφού του. Σε ηλικία 18 ετών συγκρότησε δική του ομάδα κλεφτών. Λόγω των κατωρθωμάτων του, η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται από νωρίς , για να καθιερωθεί κυρίως μετά τη μάχη του Σάλεσι (1781). Η δράση του ήταν τόσο αποτελασματική, όπως και ο φόβος που προξενούσε στον κατακτητή, που οι Τούρκοι αναγκάστηκαν στη συνέχεια να συνθηκολογήσουν μαζί του.
Στο σώμα του ο καπετάν-Ζαχαριάς στρατολόγησε και συνένωσε σημαντικές φυσιογνωμίες του μετέπειτα επαναστατικού αγώνα, όπως τον Θ. Κολοκοτρώνη -που υπήρξε και υπαρχηγός του - τον Αναγνωσταρά, τον Νικηταρά, τον Πετμεζά και άλλους.
Είχε σαν ορμητήριο τον πύργο του στο χωριό Σκουφομύτη, απ' όπου οργάνωνε συχνές επιδρομές εναντίον των Τούρκων αλλά και Ελλήνων συνεργατών τους. Αργότερα διορίστηκε από τους Τούρκους «μπασμπόγος και ζαμπίτης» όλης της Πελοποννήσου, δηλαδή αστυνομικός επόπτης. Μέσα από το νέο του αυτό αξίωμα ο Ζαχαριάς ενίσχυε όσο μπορούσε τους αρματολούς του Μοριά.. Σε όλη τη διαδρομή του στην κλεφτουριά προσπάθησε να ενώσει τους αρματολούς όλης της Ελλάδας εναντίον των Τούρκων. Για ένα διάστημα μάλιστα υπήρξε αρχηγός της ομοσπονδίας των αρματολών της Πελοποννήσου. Ενίσχυσε το κίνημα του Λάμπρου Κατσώνη και συνεργάσθηκε μαζί με τον αρχηγό των κλεφτών της Ρούμελης Ανδρέα Ανδρίτσο, πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Η φυσιογνωμία και τα κατορθώματα του Ζαχαριά έμελλαν να περάσουν στην χώρο του θρύλου, καθώς και στο δημοτικό τραγούδι.
Μετά από μιά ζωή ασυμβίβαστη και γεμάτη ένδοξη δράση, ο Ζαχαριάς είχε άδοξο τέλος αφού δολοφονήθηκε στις 20 Ιουλίου 1805, στα Τσέρια της μέσα Μάνης στο πύργο του κουμπάρου του Κουκέα, ύστερα από "μπαμπεσιά".